رواية بقلم فاطمه عيد
حملت بالحظ كده
منى مروان مراد عيب الكلام دا .. تقرب على يونس .. مبروك يا حبيبى
وليد عيب ايه يا طنط .. جابت اربعه مره واحده ! .. ايه يا صاحبى داانت طلعت اكتشاف يا جدع
دنيا بضحك يا بختها والله جابت كله مره واحده
امير يضحك ويحط ايده على بطن دنيا
امير ما تعملى سونار كده يمكن نلاقيهم اربعه هما كمان
دنيا سونار ايه يا حبيبى انا لسه فى الشهر الاول .. مش دلوقتى خالص
كلهم يقعدوا يتكلموا ويونس فى وادى تانى خالص .. مصډوم بفرحه .. يعدى الوقت وديالا تخرج لاوضه عاديه والممرضين يجيبوا الاربع ولاد فى سرير جنبها وكل العيله حواليها .. يونس يقعد جنب ديالا ويبوس ايدها
ديالا تبتسم بتعب ايوه
يونس يضحك حاسه ازاى بعد الچريمه دى .. انتى جايبه اربعه تؤام .. هنربيهم ازاى دول
ديالا تضحك مش عارفه .. انت اللى جبتهم انا مالى
يونس بتدبسينى فيهم يعنى
ديالا تضحك وهو كمان ويبوس دماغها
يونس ربنا يخليكوا ليا
وليد فكك ياعم رميو خلينا فى المهم .. هتسميهم ايه !
مراد بسرعه نور .. يبص لنورين ويغمز وهى تبتسم .. ومراد .. وسموا انتو الباقى
مروان وليه ميسموش مروان بقى !
يونس ششششش اسكتوا .. يبص لديالا .. قومى بالسلامه بس ونسميهم على مهلنا
ديالا عاوزه اشوف الولاد
يونس بس كده انتى تؤمرى
يقوم يجيب الولاد وكريم ووليد يساعدوه ويحطوهم حوالين ديالا ومحمد ياخد كل اللى فى الاوضه يخرجهم بره ويسيبوهم لوحدهم .. يونس يقعد جنب دماغها وهو متابعها بتبص لولادها بفرحه يقرب ويبوسها
يونس يبتسم حلوين زى امهم
ديالا تضحك بكاش اوى
يونس يبتسم ويبصلها شويه وساكت لدرجه ان ديالا استغربت
ديالا فى ايه !
يونس فاكره زمان لما قولتيلى انك كل حاجه بتخافى منها وقعتى اسيرتها
ديالا ايوه
يونس اهو انا وقعت اسيرك من غير ما اخاڤ .. ينفع كده اجى اوقعك توقعينى انتى
ديالا بضحك عشان متضحكش على بنات الناس تانى يا استاذ
يونس يضحك لا مفيش تانى خلاص .. كفايه واقعه واحده نفختنى ولسه هتنفخنى اكتر بالاربعه دول
ديالا تبص لعيالها حبيتهم اوى
يونس وانا بحبك اوى
تضحك وتحضن عيالها ويونس يحضنهم الخمسه ويحاوطهم بايده الاتنين ويبتسم وديالا تتنهد براحه وهى حاسه بالامان
........................................................
تمت
